Çok sevdiğim iki ingiliz arasında geçen bir kapışma. Keith Richards 2015 yılında yayınlanan ve albümle aynı adı taşıyan tam bir delta atası gibi yaptığı minimal blues şarkısı Crosseyed Heart' ta der ki:
Şekerimi seviyorum ama balımı da seviyorum.
Evvelinde 2012 yılında başkasının bestelediği While You're Out Looking for Sugar şarkısında Joss Stone funk-pop bir edayla adeta fıstık ama acılı bir twitter kızı gibi farklı kısımlarda der ki:
Sen dışarda şeker peşindeyken,
Biri balını alıp kaçacak
-
Sen dışarda şeker ararken
Evde biraz balın var,
Ve o yapayalnız
Bu şarkılardan öğrendiklerim: İngilizler asıl manitaya "bal" derken ilişki varken süregelen flörtlere "şeker" demekteler. Eh yani gene bal daha kıymetli olduğundan, kıymet bilincinde sıkıntı yok ama böyle keith reis gibi içten söyleyince de şekere de olan zaruri ihtiyacında bir samimiyet buluyorsun.
İkinci öğrendiğim değil de gözlemim diyelim, gönül işlerinde aldatma gibi bir kırımızı bayrak mevzubahisken, haklı taraf meramını bir coşku ile çığırabiliyor. Zira taş Joss'un şarkısını kulaklıkla içerikten hariç bir parkta yürürken dinlerseniz adım temposunda bir artış manasızca gidip çiçekleri koklama çimde boyun ağrıtan kazma taklalar atma gibi eylemler ihtimal dahilinde. Ketih dedenin şarkısında ise intihar fikrinden 2 dakika öncesi gibi (tabi gitarı çalınca rahatlayıp bu düşünce bitiyor). Şarkıdan, tütün ile küf kokusu ve havluyla engellenmeye çalışılmasına rağmen su damlatan bir tesisat sesi alan tek ben olamam.
Demek ki neymiş gönül işlerinde hata yapmamaya çalışacakmışız. Ama yapsak da mağdur da olsak bu işlerden en iyi çıkış yolu ne? Biraz zor bir soru oldu bloğun adı düşünülürse.
Bravo doğru bildiniz. Tabi ki musiki !
Yorumlar
Yorum Gönder